Kun jij je voorstellen dat je opknapt van een uur hardlopen of 2 uur voorovergebogen fietsen tegen de wind? En dat je vooral ontspant als het een beetje pijn doet? Als het een beetje “schuurt” en ongemakkelijk is?
Ik wel. Want de beste ontspanning is een leeg hoofd. Ons hoofd draait overuren en staat altijd AAN. Met sport zet ik mijn hoofd even op de pauzestand en dat werkt. Ik beoefen sinds enkele jaren de triathlonsport, dat is 3 sporten in één: zwemmen, wielrennen en hardlopen. Soms in wedstrijdvorm allemaal achter elkaar, maar in training meestal één van de onderdelen per keer.
En áltijd als ik met een training begin, doen de eerste 10 tot 15 minuten pijn. Vergelijk dit ongemak met een snijdende noordenwind; geen drama, maar nét genoeg om de deur weer dicht te trekken en het liefst bij de openhaard te gaan zitten. Want bij elke training heeft mijn lijf een paar minuten nodig om zich over te geven aan mijn plan. Van stilstand naar hardlooptempo, van warm trainingspak naar wetsuit in kil buitenwater.
Dat eerste kwartier schreeuwt mijn lijf: STOP, hou op! Dit is écht géén goed plan!
Mijn hartslag versnelt om het bloed door mijn lijf rond te pompen, mijn ademhaling wordt dieper, zodat ik meer zuurstoftoevoer in de spieren krijg. Mijn spieren verbranden de suikervoorraad om de arbeid te verrichten. Bij deze suikerverbranding komt melkzuur vrij. En dat doet zeer! Niet alleen bij mij, maar bij elke sporter. Althans in die eerste paar minuten.
Ik ben hierop voorbereid en zwem, loop of fiets me door die eerste minuten heen. Dat lukt alleen als ik me er volledig aan overgeef en mijn aandacht voor de volle 100% richt op dát moment. Niet denken aan dat die kilometers die voor me liggen. Want voorbij die eerste 10 minuten gaat het vanzelf.
Want dan kom ik in die heerlijke flow die sporten mij brengt. Ik vergeet de dag die achter me ligt en maak me geen zorgen over de sores van morgen. Stap voor stap, arm voor arm. Als ik dan na dat uur sporten weer tot stilstand kom, is mijn hoofd leeg. En ben ik maximaal ontspannen.
